بررسی اثرات افزودن دیر هنگام آنزیم فیتاز به جیره جوجه های گوشتی

هدف: تعیین اثرات افزودن آنزیم فیتاز بر عملکرد جوجه های گوشتی. طرح: بلوکهای کاملاً تصادفی. حیوانات: دویست و هشتاد قطعه جوجه گوشتی. روش: افزودن سطوح مختلف آنزیم فیتاز و دی کلسیم فسفات به جیره شاهد. جیره های آموزشی به شرح زیر از سن 21 الی 49 روزگی تغذیه شدند. جیره شاهد، دارای 2/0 درصد فسفر غیر فیتات و فاقد آنزیم فیتاز یا دی کلسیم فسفات بود. سه جیره حاوی آنزیم فیتاز به ترتیب از افزودن 600، 300 و 900 واحد آنزیم فیتاز به هر کیلو گرم جیره شاهد تهیه شدند و سه جیره دارای دی کلسیم فسفات از افزودن 53/0، 07/1، 6/1 درصدی دی کلسیم فسفات به جیره شاهد تهیه گردید تا به ترتیب 1/0، 2/0 و 3/0 درصدفسفر از منشا دی کلسیم فسفات را تامین نماید. در طول آزمایش صفات مربوط به عملکرد و عوامل مرتبط با تغذیه فسفر، نظیر طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر و فسفر استخوان درشت نی و درصد فسفر در فضولات تعیین شد. تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس، آزمون مقایسه میانگینها به روش چند دامنه ای دانکن و تعیین معادلات رگرسیون خطی. نتایج: افزودن آنزیم فیتاز به طور معنی داری موجب افزایش میانگین مصرف خوراک، اضافه وزن، طول استخوان درشت نی، درصد خاکستر استخوان درشت نی و درصد فسفر استخوان درشت نی در طول آزمایش گردید ( 05/0 > P ). افزودن آنزیم فیتاز بر متوسط ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و هزینه خوراک برای تولید یک کیلوگرم وزن زنده اثر معنی داری نداشت و در اثر استفاده از آنزیم فیتاز دفع فسفر از طریق کود به طور معنی داری کاهش یافت ( 05/0 > P ). در این تحقیق به ترتیب 400 و 700 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در کیلوگرم جیره برای معیارهای درصد خاکستر استخوان درشت نی و اضافه وزن بدن معادل با یک گرم فسفر از منشا دی کلسیم فسفات تعیین شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این آزمایش مشخص شد که استفاده از آنزیم فیتاز در جیره جوجه های گوشتی می تواند عملی و ثمربخش باشد و ضمن عدم نیاز به افزودن منابع فسفر معدنی نظیر دی و منوکلسیم فسفات به جیره جوجه های گوشتی، هزینه اضافی تحمیل نشده و موجب کاهش دفع فسفر از طریق کود نیز می گردد. سطح مطلوب به کارگیری آنزیم فیتاز 600 واحد فعالیت آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره توصیه می شود. مجله دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، (1381)، دوره 57، شماره 3، 79-75 .